woensdag, maart 04, 2009

Adieu chalet Vonne


Na onze emigratie in 2003 naar Frankrijk kochten we als eerste huis voor de verhuur een dubbelchalet in Plainfaing. We noemden het huis naar onze dochter 'Linda Catharina'.
Plainfaing ligt niet ver van de Elzas en het wintersportgebied Lac Blanc. Aan de andere kant ligt Gerardmer op zo'n 20 minuten rijden. Door een scheiding is het huis eind 2007 'te koop gezet.' Er is veel belangstelling, maar het huis is nog niet verkocht; Intussen wordt het chalet daarom nog verhuurd.

In 2004 volgde de aanschaf van een chalet in het plaatsje Vexaincourt iets noordelijker. Vexaincourt ligt in het merengebied Les lacs Pierre Percee.
We wilden daar investeren, omdat het een ander veelbelovend gebied betreft naast Gerardmer. Het is een gebied wat nog in ontwikkeling is. We wilden bovendien onze belangen spreiden.
Door de scheiding is ook dit huis eind 2007 op de markt gekomen en nu recent al verkocht.

Het chalet heeft het altijd goed gedaan. Er kwamen veel vaste klanten.
's Zomers kwam ik er eenmaal per week om te maaien. We hadden daar zo'n zitmaaier. Het ding maakte een hoop herrie, maar was wel comfortabel. Een fotoset staat hier.

Er is inmiddels een heel vakantiedorp bij het meer gebouwd. De toegangsweg is sterk verbeterd. De grond is door dit alles al behoorlijk in prijs gestegen.
De komende jaren zal dit, na de crisis, nog wel doorgaan. We kunnen de nieuwe eigenaars feliciteren.

Het chalet 'Vonne' was genoemd naar Vonne, onze Berner Sennen hond. Helaas moest ook zij weg.

De tijd tussen 'compromis de vente' in augustus 2008 en het 'passeren' bij de notaris heeft uiteindelijk 6 maanden geduurd. Er wordt soms heel wat gerommeld hier in Frankrijk. Op 28 februari was het dan eindelijk zo ver.

Ik heb er eenmaal geslapen. Lekker! We investeerden in goede bedden. Door het maaien, het doen van onderhoud en door het in- en uitchecken van gasten kwam ik er natuurlijk vaak. Daar is nu een einde aan gekomen. Ik zal die weg niet vaak meer rijden. Het einde aan een tijdperk van net geen 5 jaar.

Ach, het is maar een huis, zult u misschien zeggen. Ik moest echter wel een traantje wegpinken, toen ik er de laatste keer was.

Adieu chalet Vonne, b e d a n k t, het ga je goed.

Geen opmerkingen: